Życie misyjne

Odkąd byłam bardzo mała, chciałam być misjonarzem. W trzeciej klasie zacząłem sponsorować moją pierwszą sierotę za pośrednictwem agencji - dzieląc koszty z moim bratem z college'u i wykonując dorywcze prace, aby zarobić swoją małą część. Przez całą szkołę podstawową i liceum wykonywałam „pracę misjonarską” tutaj, w USA, po prostu jako wolontariusz w schronisku dla kobiet katolickiej organizacji charytatywnej, opiekując się maltretowanymi dziećmi za pośrednictwem lokalnej agencji, tworząc przedszkolny program CCD dla mojej parafii i nauczając 20 + maluchy w każdą niedzielę.

 

Po ukończeniu gimnazjum w 1994 roku wyjechałem na lato po raz pierwszy na zagraniczną misję do Rosji. Zakochałem się w życiu misyjnym i poczułem się silnie wezwany, by poświęcić całe swoje życie na życie w tym królestwie - nawet gdybym był żonaty i miał dzieci.

 

Po ukończeniu Notre Dame w 1999 roku i spędzeniu roku jako pustelnik, aby poznać moje powołanie, przeniosłem się do Południowego Teksasu, aby jako wolontariusz uczyć gimnazjów w szkole granicznej, zgłosiłem się na ochotnika do więzienia dla nieletnich i przygotowałem się do podróży w następnym roku na Syberię Wschodnią. aby pomóc założyć Rosyjską Misję Towarzystwa Matki Bożej Trójcy Przenajświętszej. Mieszkałem na Syberii Wschodniej w latach 2001-2003 (wracając co roku przez kolejne 7 lat na miesięcznej wizie).

 

Następnie spędziłem 2003-2011 podróżując na różne misje na całym świecie, aby pomagać na wiele różnych sposobów. Mieszkałbym z siostrami zakonnymi, kapłanami, biskupem lub wspólnotą zakonną, która prowadziła misję i służyła, gdy najbardziej tego potrzebowali. W tym czasie służyłem na Syberii, w Rosji, Polsce, Nigerii, Tanzanii, RPA, Izraelu, Anglii, Irlandii, Bośni, Włoszech, Francji, Meksyku, na Filipinach . Moja praca obejmowała dzieci, kłopoty nastolatków, bezdomnych, ofiary obozów koncentracyjnych, sieroty, dzieci ulicy, rekolekcje (dla dzieci, kobiet, seminarzystów, parafii, młodzieży), konferencje i indywidualne porady dla księży i sióstr zakonnych, opiekę nad dziećmi, duszpasterstwo modlitewne w obszarach przemocy, porad duchowych, spotkań modlitewnych i katechezy, goszczenia grup AA i teatru pantomimy, pracy w obronie życia, formacji rodzinnej, pielgrzymek, sprzątania, rehabilitacji kobiet ulicy, posługi wyzwolenia, normalnego utrzymania misji (obejmuje prawie wszystko, co jest potrzebne od lekarza proste rany, ogrodnictwo, gotowanie, splatanie włosów, uprawianie sportu w celu naprawienia problemów z hydrauliką) i po prostu kochanie tych, których nikt nie kochał. Poświęcono również czas na studiowanie (i nauczanie) teologii i języków.